Ten Artykuł został postacią Miesiąca Marzec 2014 Jest Warty Przeczytania!
Kalipso - wilczyca, z watachy Midnight.
Opis postaci
Kalipso jest czarną wilczycą syberyjską. Jej nietypowy odcień sierści jest zagadką dla otoczenia, a także dla niej samej. Jest nieufna i często wrogo nastawiona, gdyż - jak mówi - życie ją wytresowało. Mimo tych dosyć poważnych wad, jest mądra, lecz niezwykle trudno do niej dotrzeć. Najważniejszym wydarzeniem w jej życiu była tułaczka po wschodniej Syberii. Podróźowała ze wschodu na zachód. Dostała się do Anurii, gdzie prowadzi względnie szczęśliwe życie u boku jej partnera, Azkazjana.
Życiorys
Urodziła się na Syberii. Była najmniejsza i najsłabsza miotu. Miała niewielką szansę na przeżycie. I ją wykorzystała. Chociaż czasem chciała umrzeć. Była traktowana najgorzej ze względu na odmienność, a także to, że nie mogła sobie sama poradzić. Rodzice starali się ją wspierać, w przeciwieństwie do rodzeństwa. Sami rodziciele nie byli zbyt zadowoleni z córki. Była tak inna, że myśleli, że nie mają czystej wilczej krwi. Sama Kalipso nie miała o dziwo instynktu stadnego. Była samotniczką. Odpychana przez rodzeniestwo, uznała, że świat jest dla niej wrogo nastawiony.
Życie w watasze, a raczej obok
Wbrew swojej samotniczej naturze, Kalipso dołączyła do watachy Midnight. Ale zawsze chodziła obok niej, a nie razem. To zaspokajało jej samotniczą naturę, a także należyła do jednej z najliczniejszych watach. Inne wilki się nią nie interesowały, oprócz chwil w polowaniach i przy podziale pożywienia. W tym czasie przywódca stada był Erotan. Jego najstarszym synem była Kaspian, którego uczynił wilkiem beta. Od tej chwili Kas był najważniejszy z rodzeństwa. Szarogęsił się i puszył przez kilka lat. Podczas tych lat, w życiu Kalipso nic się nie zmieniało. Podróżowała za watachą, ale Kaspian zaczął zwracać na nią uwagę. Stwierdził, że była piękna i nie mógł się na nią napatrzeć. Dojrzał już i postanowił znaleźć towarzyszkę. Widział jak wilczyca czasem poluje na własną rękę, kiedy cała watacha nie może znaleźć jedzenia. Jej postawa i determinacja uderzyły Kaspiana, który sam narzekał i często zachowywał się jak szczeniak, dążył do władzy, która była blisko, ale poza zasięgiem. Postanowił się zmienić i tym samym zbliżyć do Kalipso. Starał się jak mógł. Dawał jej części swojego mięsa. Kalipso była miło zaskoczona, ale nieufna. Zrozumiała, że świat jest surowy, ale i gościnny. Przyjeła zaloty Kaspiana, mówiąc mu, że nie zakochał się bez wzajemności. Zostali parą beta. Erotan i matka Kaspiana, Midge, byli wniebowzięci. Jednak dla pary alfa zaczął sie trudny czas. Syberyjskie mrozy nie sprzyjały polowaniom i watacha skryła się przed śnieżycami w tajdze. Erotan zaczął chorować. Miał swoje lata, podobnie jak Midge, która w tydzień po pierwszych objawach choroby, umarła. Erotan wytrzymał tylko miesiąc. Kaspian został przywództwą. Początki przewodzenia watachą nie były łatwe. Wilki nie były jedynymi panami tajgi. Doszło do ataków ze strony tygrysów syberyjskich. Watacha opóściła las ze znacznymi stratami w ludziach wilkach. Wygłodniałe stado ruszyło na polowanie. Kalipso znalazła trop. Prowadziła wilki do zdobyczy. Czujnie przemykając między wyłomami skalnymi, zobaczyła jej przyszły łup. Kiedy skoczyła, coś zacisneło się na jej łapie, boleśnie ją raniąc. Kleszcze trzymały mocno, mimo drasycznych prób wyciągnięcia kończyny, Kal musiała się poddać. Nagle coś przestraszyło watachę. Były to strzały z karabinu. Kalipso widziała jak przez mgłę uciekające i padające wilki, a później poczuła ból głowy. Zemdlała.
W niewoli u ludzi
Kiedy obudziła się była w klatce. Obok niej stał człowiek. Zawarczała i próbowała się na niego rzucić.
W niewoli
Powstrzymały ją pręty klatki. Wróg spojrzał na nią z wyraźną aprobatą. On wraz z innym podróżowali na Kamczatkę, w celu handlowania futrami. Kiedy zauważyli watachę wilków, postanowili wyposażyć się w ich futra. Za cel wzieli Kalipso, wyróźniającą się zwoim nietypowym odcieniem sierści. Zmienili zdanie kiedy zopaczyli jej zapalczywość i agresywność. Postanowili wziąść udzial w nielegalnych walkach psów. Udział w pojedynkach miała brać Kalipso, mimo faktu, że nie była psem. Tydzień później, wilczyca wstąpiła na arenę. Kiedy zobaczyła psa, poczuła rozdrażnienie i zaczęła warczeć. Nie miała zamiaru jednak walczyć. Zrozumiała, że ludzie nie są odgrodzeni siatką i rzuciła się w kierunku trybun. Wrzaski ludzi i uderzenia biczem pozbawiły ją znów przytomności. Obudziła się w klatce ze skąpą racją żywności. Postanowiła uciec.
Ucieczka
Do ucieczki nadarzyła się niezwykle sprzyjająca okazja. Kiedy z kolejnego nieudanego pojedynku wypuszczano ją z areny, udało jej się szybko wymknąć. Przez pierwsze kilka kilometrów nie było łatwo. Uciekała gdzie popadnie i szybko zgubiła orientacje. W końcu postanowiła wędrować kilometr od brzegu Morza Ochockiego. Czasem wychodziła na sam brzeg, aby zapolować na ptactwo wodne. Kiedy półwysep Kamczatka się skończył, nie wiedziała gdzie ma iść. W końcu zdecydowała się ruszyć na południe, gdzie zima nie będzie taka ostra. Natknęła się jednak na góry, a próbując je otoczyć, zboczyła zbyt bardzo na pólnoc i wyloądowała na Wyżynie Środkowo Syberyjskiej. Nie była to dobra nowina. Mimo iż zaczynała się wiosna, na
Kal z ranbami
tej części Azji było bardzo mroźno. Tułała się po wyżynach, nie mogąc znaleźć właściwej drogi. Było zimno i zaczynał ją dręczyć głód. Kalipso była cało obolała, nie wiele odpoczywała.
Dostanie się do Anurii
Kalipso była potwornie zmęczona. W środku nocy, upadła na śnieg. Nie wierzyła już, że przeżyje. Tak właściwie nawet ucieszyłaby się ze śmierci. W końcu jej tułaczka by się skończyła. Była coraz senniejsza, aż w końcu zasnęła. Obudziła się w dziwnej krainie. Wszędzie była zieleń. Przyszła jej do głowy absurdalna myśl. Nie mogła przespać zimy! Postanowiła zwiedzić miejsce. Nie przypominało one tej części Syberii w której była. Wzniesienia były łagodne i zarośnięte trawą. Rosły kwiaty. Kalipso zobaczyła zwierzęta. Były piękne i zadbane, ale jednak dzikie i wolne. Kal ze zdumieniem odkryła, że sama się zmieniła. Jej sierść lśniła i była niesamowicie aksamitna. Spacerowała wte i wewte, oglądając widoki. Nie czuła głodu, a jej samopoczucie było dobre jak nigdy.
Kalipso contra inni
Mimo iż Anuria była najlepszym co ją w życiu spotkało, inni mieszkańcy krainy byli bardzo nieufni. Nie wiedzieli nic o czarnej wilczycy. Nauczyli się jej unikać, gdyż ich zdaniem była zgorzkniała i nieprzyjemna. Jedynym wyjątkiem były wiewiórki, które nic nie obchodziło rozdrażnienie Kalipso. Irytowały wilczycę. Z bezpiecznej odległości wypytywały ją skąd jest i czemu "jest taka ponura". Wiewiórki doprowadzały je do szewskiej pasji, ale na nic zdały się prośby i groźby próźb nje było były tylko groźby. Próbowała ułożyć sobie życie w nowym miejscu, ale jej próby zpełzły na niczym, bo nikt nie był specyjalnie nią zainteresowany (oprócz wiewiórek xd). Znowu chodziła sama i nie czuła się z tym dobrze. Do znajomości była nastawiona sceptycznie i nie próbowała się z nikim zaznajomić. Wędrowała samotnie po Anurii. Jej życie, mimo że było lepsze, było nudne. Jej trudny charakter nie pomagał.
Koniec walki
Kalipso włóczyła się na granicach Anurii, szukając pożywienia. Nagle tuż obok nosa przebiegłw płowy wilk. Wydawał się być psem. W istocie miał trochę psiej krwi i był wyrzutkiem. Watacha wydziedziczyła go, gdyż nie był czystej krwi. Od razu zobaczył Kalipso, jedyną czarną wilczycę jaką widział. Poczuł, że mają coś wspólnego. Oboje nie czuli się w pełni swobodnie w szczęśliwej krainie. Ich pierwsza rozmowa nie była miła, ponieważ pokłócili się. Poszło o głupotę. Askazjana (imię wilka) dręczyły wyrzuty sumienia, więc czym prędzej przeprosił Kal, która mu wybaczyła. Wilk stał się częstym towarzyszem jej łowów. Po miesiącu zostali parą. Kalipso obdarzyła go wielkim zaufaniem i dzięki niemu odkryła swą osobliwą moc.
Charakter
Nieufność
Kalipso nigdy nikomu nie zaufała. Wyjątkiem może być Kaspian i Azkazjan. Chociaż tego pierwszego nie obdarzyła pełnym zaufaniem. Kalipso ufa bezgranicznie Azkazjanowi, wie, że jej nigdy nie opuści. Sam wilk o tym wie i bardzo się z tego powodu cieszy. Kal przy jego boku jest szczęśliwa jak nigdy. Zaufała tylko jemu, gdyż bardzo go kocha. W tej kwestii jest ostrożna. Świat ją skrzywdził, więc uważa, że jeśli się otworzy to wydarzenia z przeszłości mogą się powtórzyć. Jej nieufność to prawie paranoja, ale jest to też forma rozwagi. Według niej, wszędzie trzeba być ostrożnym. Nawet w takiej krainie jak Anuria, gdyż Kalipso twierdzi, że każdy kraj ma swoje wady.
Rozwaga
Wilczyca zawsze zachowuje rozwagę, przemyśła swoje działania, ale nie przeszkadza jej to w popełnianiu błędów. Jednak rozwaga zapewnia jej również udane łowy. W życiu w watasze na Syberii jest ona konieczna, podobnie jak samodzielność i instynkt stadny.
Samotność z natury
Tak dokładnie nie wiadomo dlaczego Kalipso jest samotniczką. Prawdopodobnie dlatego, że odpychana przez rodzeństwo, uznała, że kontakty z innymi przynoszą przykrość i rozczarowanie. Wilczyca zawsze chodziła swoimi ścieżkami, zmieniło się to jednak nieznacznie, kiedy z Kasem byli parą alfa. Z czasem zrozumiała, że by przeżyć trzeba się zjednoczyć, mając nie tylko własne dobro na widoku, ale samotność nadal jest jej domeną.
Sceptyzm
Jest życiową pesymistką i na sytuajcję patrzy z gorszej strony niż jest. Często niweczy plany innych. Jest to czsem przydatne, ale w większości przypadków, niektórzy odbierają to jako atak. Uznawają, że Kal to jęczydusza. Nie przysparza to jej przyjaciół.
Sarkazm
Wiele osób ją irytuje.Szczególnie maluchy. Kiedy ktoś mówi o "wspaniałych dzieciach", ona przywoluje wspomnienie dzieciństwa, a także zachowania jej rodzeństwa. Chwile z nim spędzone nie były zaliczane do miłych. Kalipso bezlitośnie używa sakrazmu, by kogoś wydrwić, co może być uznawane za odwet ze strony drwin jakich doznała w przeszłości.
Rywalizacja
Kalipso lubi rywalizować, by przekońać się czy jest od kogoś silniejsza, czesem ze złości lub zazdrości. Jest poważną rywalką, walczy by być jeszcze lepszą.
Relacje
Kaspian
Zanim trafiła do Anurii, była pewna, że Kas jest jej przeznaczeniem. Kochała go, ale on ją zostawił, nie próbował jej uratować. Jednak chwile z nim spędzone, prawie równały się ze szczęśliwymi momentami w Anurii. Mimo iż są miliony mil od siebie, nadal pamiętają o swoim związku. Nie utrzymują ze sobą już bliższych relacji i nie kontaktują się ze sobą. Można uznać, że są przyjaciółmi.
Azkazjan
Jest jej narzeczonym. Kalipso bardzo go kocha i ufa jak nikomu. Wie, że on nigdy jej nie zdradzi, co jest prawdą. Nie wyobraża sobie bez niego życia. Spotkali się podczas polowania Kalipso. Az przeleciał tuż obok niej, płosząc zająca, na którego polowała.
Kalipso:Kurde, przez ciebie nie będę mieć obiadu.
Azkazjan: Trza było się ruszyć.
Po chwili rozpoczęła się kłótnia, w wyniku której, Kal zraziła się do nieznanego jej wilka. Azkazjana dręczyły jednak wyrzuty sumienia i czym prędzej ją przeprosił. Kalipso przyjęła przeprosiny, jednak jak ma w swoim zwyczaju, zaczęła się z nim drażnić. Gadali o różnych sprawach, a Kal odkryła że świetnie się z nim rozmawia. Opowiedziała mu swoją historię, a on przejęty kilkoma zbieżnościami, powiedział jej o swoim życiu. Oboje byli "odmieńcami" i ciężko im było się odnaleźć w świecie. Kalipso, tknięta przeczuciem, zaufała mu. Przyjaźnili się przez miesiąc, po czym zostali parą. Azkazjan oświadczył jej się, a wilczyca chętnie się zgodziła. Odtąd są narzeczonymi.
Florid
Wpadły na siebie po drodze. Kalipso szukała dogodnego schronienia przed deszczem. Aż poszedł na polowanie, na północ Anurii, a jej pozostawało szukanie jaskini. Natknęła się na Florid, która robiła to samo. Po kilku minutach znalazły schronienie i nie były zbyt zadowolone z faktu, że muszą tam siedzieć razem. Rozmowa się nie kleiła i atmosfera była napięta. Florid zaczęła rozmowę, początkowo Kalipso odpowiadała tylko jednosylabowymi słowami. W końcu rozmowa zaczęła ją wciągać. Ona Florid miały podobne, samotnicze usposobienie. W końcu przestało lać i obie wilczyce poszły na przechadzkę i odtąd są znajomymi a wszyscy zapomnieli o Azkazjanie.
Maganda
Ich pierwsze spotkanie nie było przyjemne dla Magandy. Kalipso zaczęła krytykować jej wygląd. W końcu wybuchła awantura. Obie strony używały nieprzyjemnie brzmiących epitetów. Maganda zmęczyła się kłótnią i chciała dojść do porozumienia. Kalipso była jednak buńczucznie nastawiona i nie chciała zawarć sojuszu. Miss Anurii była odprowadzana do domu hejtami Kal. Kalipso zaczęły dokuczać wyrzuty sumienia lel ona ma sumienie więc postanowiła przeprosić Magandę. MIss przyjęła jej przeprosiny i są w przyjaznych relacjach. Kalipso wie, że na Magandzie może polegać, bo ona zawsze może jej poradzićw sprawach związanych z dbaniem o wygląd.